Το 316πΧ, ο βασιλιάς Κάσσανδρος της Μακεδονίας, διαπιστώνοντας πως η Κασσάνδρου πόλη που έχτισε στη Χαλκιδική, δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του βασιλείου του, ψάχνει να βρει έναν καλύτερο τόπο, πάντα κοντά στην θάλασσα, για να χτίσει την πόλη που πραγματικά του χρειάζεται.
Τον βρίσκει στον Θερμαϊκό και ενθουσιάζεται.
Ο Αλέξανδρος δεν υπάρχει πια, υπάρχει όμως η αδελφή του η Θεσσαλονίκη, που είναι γυναίκα του βασιλιά και ο Κάσσανδρος αποφασίζει να την τιμήσει, δίνοντας το όνομα της στη νέα πόλη.
Αν και σε σπουδαία θέση η Θεσσαλονίκη, στην αρχή δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά το επίνειο της Πέλλας, που είναι σκαρφαλωμένη στα κορφοβούνια της Δυτικής Μακεδονίας και παραμένει πρωτεύουσα του βασιλείου.
Το εμπόριο και τα κάθε λογής αλισβερίσια μεσουρανούν και έλκουν σαν μαγνήτης το ενδιαφέρον όλων των λαών, που κατοικούν στα παράλια της Μεσογαίας θάλασσας.
Από τους πρώτους που την κατοίκησαν οι Εβραίοι, που έκαναν την ανάγκη δόγμα, αφού ήταν διαχρονικά κυνηγημένοι και ενστερνίστηκαν απόλυτα το «όπου γης και πατρίς».
Τα χρόνια περνούν και η Μακεδονική Δυναστεία παρακμάζει.
Μια καινούργια Αυτοκρατορία απλώνεται παντού και υποτάσσει όλους τους λαούς του γνωστού τότε κόσμου.
Οι Ρωμαίοι καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη, την κάνουν πρωτεύουσα μιας τεράστιας επαρχίας, της αποδίδουν δε και ιδιαίτερα προνόμια.
Η σπουδαία πόλη, γίνεται ο σημαντικότερος εμπορικός και στρατιωτικός σταθμός του αυτοκρατορικού δρόμου της Εγνατίας οδού, που ξεκινά από την Ήπειρο και καταλήγει στον Έβρο!
Λεγεώνες και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, έμποροι και τυχοδιώκτες, άγιοι και αγιογδύτες, μετανάστες και επιστήμονες, διασχίζουν μέρα-νύχτα την Εγνατία οδό και έχουν για ενδιάμεσο μα και τελικό προορισμό τη Θεσσαλονίκη.
Οι θεοί των Θεσσαλονικιών πολλοί, ντόπιοι και εισαγόμενοι.
Το ίδιο πολλοί και οι λατρευτικοί σύλλογοι. Ενώσεις δηλαδή ατόμων, που λάτρευαν την ίδια θεότητα και είχαν τον δικό τους ιερέα, για την τέλεση της λατρείας.
Όταν οι πολλοί θεοί καταργήθηκαν και ανέλαβε ο Ένας και Μοναδικός, οι κάτοικοι της πόλης μετέφεραν την αγάπη και λατρεία τους στον όποιο θεό, στον αντίστοιχο εκπρόσωπο του Ενός και Μοναδικού!
Οι οπαδοί για παράδειγμα, του Καβείρου, μεταγράφτηκαν στα κατάστιχα των οπαδών του Αϊ-Δημήτρη!
Όπως βλέπουμε δηλαδή, οι Θεσσαλονικιοί δεν στενοχωρήθηκαν και πολύ, που «έχασαν» τους παλιούς θεούς τους.
Το αντίθετο συνέβη, μιας και αγκάλιασαν με θέρμη το καινούργιο και αυτός ήταν και ο λόγος που ο εκπρόσωπος του Ενός, Παύλος, τους αγαπούσε ιδιαίτερα.
Ο Δημήτριος από την πλευρά του, δικαιωματικά έγινε ο θεός της Θεσσαλονίκης, ο άγιος της ήθελα να πω, αφού απαρνήθηκε όλες της ζωής τις χάρες, για να αφοσιωθεί στην πίστη του.
Στο μεταξύ, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία περνά δύσκολους καιρούς και κάποια στιγμή χωρίζεται σε Δυτική και Ανατολική.
Πρωτεύουσα της Ανατολικής, η Πόλη! Η μια και μοναδική Πόλη στον κόσμο!
Καλύτερη της φίλη και συμπρωτεύουσα, η Θεσσαλονίκη.
Θεσσαλονίκη, που στα χρόνια της Ανατολικής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, διέπρεψε σε όλους τους τομείς και έγινε γνωστή στα πέρατα του κόσμου.
Πολύ φχαριστιότανε οι κάτοικοι της, με τη δεύτερη θέση στην Αυτοκρατορία, εκείνα τα χρόνια.
Δεν θα χαίρονταν όμως καθόλου αν γνώριζαν, σε τι κατάρα για την πόλη θα εξελίσσονταν αυτή η δευτεράντζα, που θα την κρατούσε για πάντα σ’ αυτή τη θέση!
