Μια Χούντα απ’ τα παλιά

 

-Πλησίαζε το Πάσχα του 1967 και οι άνθρωποι έκαναν τους λογαριασμούς τους. «Τόσο το κρέας, τόσο ο  φούρνος, τόσο η ρετσίνα…» και όσοι επέλεγαν τα κάρβουνα [λίγοι εκείνο τον καιρό], λογάριαζαν κι αυτά. Κάποιοι άλλοι όμως  τα είχαν τζάμπα και σε ποσότητες τέτοιες, που μπορούσαν να ψήσουν όλους τους Χαβαλιέδες!

Τον τελευταίο καιρό, αναμπουμπούλα   μεγάλη  επικρατούσε  στη χώρα.   Οι πολίτες ήταν  στους δρόμους και έδειχναν αποφασισμένοι να μείνουν εκεί, μέχρι  να «ξεμπερδέψουν» μια για πάντα με τη βασίλισσα Θεοφρίκη και το Τσουτσέκι της ή  Κοκό, όπως τον έλεγαν στα ενδότερα του παλατιού.

Αρκετά  χρόνια είχαν περάσει από την ήττα των Κομμουνιστών και των φίλων τους στον εμφύλιο και οι ηττημένοι δεν ανέχονταν πια την περιθωριοποίηση τους. Ζητούσαν πίσω τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους. Ηγέτης και ελπίδα  σ’ αυτήν  την προσπάθεια…Ο Πλανόλαος!

Ναι..Ναι…Ο Πλανόλαος! Ο φανατικός αντικομμουνιστής, ο πράκτορας της Ιντέλιτζενς σέρβις,  που  ήταν πλέον και αντιβασιλικός, αφού έχασε την εκτίμηση των βασιλέων και των συνεταίρων τους! Παρά τη νίκη  στις εκλογές, δύο φορές παρακαλώ, του απαγόρεψαν τις Παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο και οι Χαβαλιέδες αποφάσισαν να τις διεκδικήσουν στους δρόμους.

Οι συγκρούσεις με χωροφύλακες, αστυνομία και παρακρατικούς ήταν ανηλεείς,  κάθε μέρα και όλη μέρα! Ο καιρός όμως  περνούσε και η κόπωση κατέβαλε τόσο τις δύο πλευρές, ώστε η μισή Χαβαλιέ να αναζητά «έναν δεκανέα να τη σώσει» και η άλλη μισή να ανησυχεί, μήπως  «ο δεκανέας βρεθεί»!

Οι γνωρίζοντες, μέσα κι έξω απ’ τη Χαβαλιέ, ήξεραν πως δεκανέας δεν υπήρχε, υπήρχαν όμως Πολέμαρχοι πολλοί, μεγάλοι και μικροί. Συνταγματάρχες και στρατηγοί, που  έβλεπαν  το ίδιο όνειρο. Να «σώσουν» τη Χαβαλιέ.

Οι «μικροί» ήξεραν τα πάντα για τους «μεγάλους», οι «μεγάλοι» όμως…Τίποτα για τους «μικρούς». Όλοι μαζί, αποτελούσαν το απάνθισμα των αποβρασμάτων του Χαβαλιέδικου στρατού, που υποδέχτηκαν με λουλούδια τις ορδές του Φιρφύρερ στον τελευταίο πόλεμο και οργάνωσαν αργότερα τις συμμορίες των ταγματαλητών, που πρόσφεραν στον κατοχικό στρατό, τεράστιες υπηρεσίες!

……………………………………………………………………………

 ……………………………………………………………………………

 

……………………………………………………………………………

Ο Θίασος της Χαβαλιέ, αποτελούνταν πια αποκλειστικά από Γελωτοποιούς, που όριζε η Θεοφρίκη! Ξεχώριζε ανάμεσα τους, ο Καλοτυχάκης από την Κρήτη, που είχε πολλά ράμματα για τη γούνα του Πλανόλαου και του γιου του, Αντρέεφ.
Κάποια στιγμή, ο Μπαχαρόπουλος, θείος του Αλή Καραμάν, τελειώνει τους Παλιάτσους και ορίζει εκλογές για τον πέμπτο μήνα του 1967. Στην μακρινή Αμερική όμως, όλοι συμφωνούν πως το Εθνικό Θέατρο της Χαβαλιέ, πρέπει να αναλάβουν οι Πολέμαρχοι! Διαφωνούν βέβαια στο μέγεθος, μιας και άλλοι θέλουν τους μικρούς και άλλοι τους μεγάλους!!

Οι τελευταίοι είναι πολύ αναβλητικοί και ο Φρενοπαπαντό, ηγέτης των μικρών, γίνεται έξαλλος! Με το δίκιο του, αφού η σύγκριση της τεχνογνωσίας του, μ’ αυτήν των μεγαλόσχημων, ήταν εντελώς άνιση. Χρόνια Ταγματασφαλίτης στα περίχωρα της Καλαμάτας και μετά έμμισθος υπάλληλος της Σι Άϊ  Έϊ, ήταν σαφώς πιο κατάλληλος από τους λαπάδες στρατηγούς!

Τη νύχτα εκείνη,  οι μικροί Πολέμαρχοι έπιασαν στον ύπνο τους μεγάλους, το Παλάτι, τον Πλανόλαο και τον Αντρέεφ, Αριστερούς και Δημοκρατικούς, τους σκύλους, τις γάτες και ότι άλλο κινιόταν στη Χαβαλιέ.

……………………………………………………………………………

Χάραζε 21 του Απρίλη και οι Συνταγματάρχες  είχαν  σχέδιο για όλους και για όλα, μα  το σημαντικότερο,  Δεν είχαν αντίπαλο.  Έκαναν παρέλαση, χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση!
Βρήκαν τη χώρα «ευνουχισμένη», μ’ ένα λαό που ήξερε να αγωνίζεται, δεν είχε όμως κανένα να τον οδηγήσει. Τις  ώρες, που τα άρματα των Πολέμαρχων αυλάκωναν τους δρόμους της Αθήνας, η «Αυγή»,το έντυπο όργανο της Ε.Δ.Α19, κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο «Να γιατί δεν πρόκειται να γίνει δικτατορία»!!

Ευτυχώς οι Πολέμαρχοι δεν είχαν χιούμορ και τη  μάζεψαν απ’ τα περίπτερα, μαζί  με τις άλλες φυλλάδες.Αν είχαν, θα υποχρέωναν το τυπογραφείο σε συνεχείς εκδόσεις και θα μοίραζαν τα φύλλα δωρεάν!

……………………………………………………………………………

Η "ΑΥΓΗ" της 21Απρίλη 1967!!!

Στις προτεραιότητες  των συνταγματαρχών, ήταν η περικύκλωση  του παλατιού της Θεοφρίκης  που βρισκόταν στο Ψυχικό, αλλά και των μεγάλων ανακτόρων του Τσουτσεκιού, στο ειδυλλιακό Τατόϊ. Μόλις τους είδε  ο Κοκός  στην αυλή, σίγουρος πως δεν ήταν σταλμένοι απ’ τους «μεγάλους» -των οποίων επικεφαλής ήταν ο ίδιος-,  ήρθε σε επαφή με  τον Αμερικάνο αρχιπράκτορα!
«Το και το …  Εμείς δεν είχαμε κανονίσει κάτι για απόψε, άρα … Ποιοι είναι αυτοί;» «Μην κουνηθείτε από τη θέση σας Μεγαλειότατε!», είπε δήθεν έκπληκτος εκείνος. Λίγη ώρα μετά, ο αρχηγός των χαφιέδικης  Αμερικάνικης υπηρεσίας , βρισκόταν στην πύλη των ανακτόρων. Διέκρινε στο μισοσκόταδο τον επικεφαλής Πολέμαρχο, που γνώριζε από παλιότερες συνεργασίες.

«Ντίαρ μαϊ φρεντ Κελέκας! …Χάου αρ γιου;».
«Φάιν, φάιν!…», απάντησε ο άλλος και τον ενημέρωσε στα γρήγορα και σε άπταιστα Χαβαλιεδο-Αμερικάνικα. «Κάνε δουλειά σου…Κάνε δουλειά σου...», είπε στον παλιό σύντροφο ο Αμερικάνος και αποχώρησε, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του, τον δήθεν βασιλέα!

……………………………………………………………………………

"ΘΑΥΜΑ" της ¨ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ" με τα λεφτά του Ελληνικού Λαού. Φυσικά δανεικά και αγύριστα.

Στο Ψυχικό και  στα σαλόνια της Θεοφρίκης, είχε φωταψίες. Η βασίλισσα, η κόρη της, δύο Ισπανίδες πριγκίπισσες και οι κυρίες των τιμών, ξύπνησαν έντρομες από το θόρυβο των θωρακισμένων αρμάτων.
«Είναι φανερό, στασίασαν οι Κομμουνιστές!», ούρλιαξε η Θεοφρίκη.

Ταραχή μεγάλη κατέλαβε  τις κυρίες, όμως σχεδόν αμέσως ακούστηκε μια αντρική φωνή, να λέει από τον διπλανό προθάλαμο: «Ποιοι Κομμουνιστές κυρά μου; Εμείς είμαστε και βρισκόμαστε εδώ για να σας προστατέψουμε»

Ήταν ο αρχηγός της φρουράς, που της  ανατέθηκε η φύλαξη της Θεοφρίκης για κείνη τη νύχτα. Η βασίλισσα γύρισε, τον κοίταξε και αναρωτήθηκε: «Αν είναι έτσι, από ποιον να μας προστατέψετε;»

Μεταξύ μας, αυτή τη φορά είχε δίκιο. Γρήγορα όμως «βρήκε» τον καλό της εαυτό κι απλώνοντας το χέρι, τον έπιασε από το μπράτσο και τον οδήγησε στην κουζίνα. «Έλα!...Έλα να σου φτιάξω ένα καφεδάκι, να ξεκουραστείς!!»

Δεν είχε ξαναγίνει στην παγκόσμια μυθιστορία των βασιλιάδων, μια βασίλισσα να φτιάχνει καφέ, σ’ ένα πολεμαρχάκι!!  Ο τύπος εκστασιάστηκε και αφέθηκε στα χέρια της βασιλομήτορος. Λίγα λεπτά μετά, τον άφησε να ρουφάει τον καφέ του κι αυτή έστειλε μήνυμα με κάποιον  έμπιστο, στο Τσουτσέκι της. Ο έμπιστος, μόλις έφτασε στην πύλη των ανακτόρων στο Τατόϊ, τα ξέρασε όλα κι από δω πάνε κι άλλοι!

……………………………………………………………………………

Διαχρονικές οι σχέσεις των Λαμπράκηδων (ΔΟΛ) με τη διαπλοκή και την ανωμαλία. Όσο για τον Ψυχάρη; Φανατικός οπαδός της Χούντας και κουμπάρος του Υπουργού Τύπου.

Τα  άρματα κυλούσαν στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καταλαμβάνοντας επίκαιρα σημεία. Φρουροί έμπαιναν σε όλους τους μαζικούς χώρους, ακόμη και σε σχολεία! Η προφητεία του Εδαϊτη  Ηλιού, ενός πραγματικά σοφού ανθρώπου, πριν λίγους μήνες στο Σπίτι της Σκέψης, επιβεβαιώθηκε απόλυτα. 

«Ποιος θα απαγορέψει στον Φρενοπαπαντό, να σηκωθεί ένα πρωί και να συλλάβει 10.000 ανθρώπους;»

Μόνο τυχαίο δεν ήταν το όνομα που εκστόμισε ο Ηλιού, ούτε φτωχό το βιογραφικό του. Δεν ήταν μόνο Ταγματασφαλίτης και χαφιές των Αμερικάνων,  αλλά και  δικαστής του Μπελογιάννη και βασανιστής φαντάρων στον Έβρο, για το «στήσιμο» ψεύτικου σαμποτάζ «…υπό των Ερυθρών»! Όσο για την προφητεία; Δέκα χιλιάδες ήταν περίπου οι Χαβαλιέδες, που  έπιασαν με τις πιζάμες οι Πολέμαρχοι,  μέχρι να ξημερώσει!

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Στην αρχή βούτηξαν όποιον Αριστερό είχε κάνει τη  βλακεία, να ξεμυτίσει απ’ την κρυψώνα του, στις μέρες του Πλανόλαου. Ύστερα, άρπαξαν πολλούς από τους «Κεντρικούς» και στο τέλος, επειδή είχαν λυσσάξει τελείως, έβαλαν στη  φυλακή και μερικούς δικούς τους!

Μάλιστα … Μάλιστα! Τους ίδιους που τους έκαναν Πολέμαρχους και πολλές φορές είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν για τον κοινό σκοπό, την εξόντωση δηλαδή των Αριστερών και πάσης φύσεως Δημοκρατών! Άλλωστε και τους βασιλιάδες, στους οποίους ορκίζονταν τόσα χρόνια, χεσμένους τους είχαν και τα παζάρια αναμένονταν σκληρά!

Όσο για τους συλληφθέντες, είναι αλήθεια πως έπαθαν πολλά «ατυχήματα» εκείνη την εποχή. Όλα τελείως συμπωματικά!  Άλλοι κουτούλησαν πάνω σε σφαίρες, άλλοι σε κλομπς και  σιδερολοστούς, κάποιοι ανακάλυψαν τα  εξτρίμ σπορτς και προσπάθησαν να μετρήσουν τα βάθη των γκρεμών και των θαλασσών και άλλοι στη διάρκεια των «διακοπών», εγκατέλειψαν  τον μάταιο αυτό κόσμο, με ανακοπές και εγκεφαλικά.

Από την «τσιμπίδα» των συνταγματαρχών δεν γλίτωσε ούτε ο Πλανόλαος, όπως και ο Ηλιού, τον οποίο τίμησαν δεόντως για την πετυχημένη  προφητεία του. Ο πιο σημαντικός απ’ τους δικούς τους ήταν ο Μπαχαρόπουλος, λες και αν τον είχαν ελεύθερο, θα τους έκανε «νταντά».

Μακάρι όμως το «λάθος» να είχε περιοριστεί στον Μπαχαρόπουλο. Οι κουφιοκεφαλάκηδες Πολέμαρχοι έβαλαν στην φυλακή  διάφορους «νερόβραστους» και αδιάφορους Χαβαλιέδες, από τους οποίους φυσικά και δεν κινδύνευαν. Κατάφεραν έτσι να τους ηρωοποιήσουν στα μάτια των πολιτών, αφού τους προίκισαν με τίτλους αντιστασιακούς, που  δεν αμέλησαν να εξαργυρώσουν   στην υπόλοιπη ζωή τους. Καμιά σχέση φυσικά, με τους παρακάτω εικονιζόμενους!

Σπύρος Μουστακλής

Αλέξανδρος Παναγούλης

Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά: Το «Δημοκρατική», ήταν η δήλωση νομιμοφροσύνης των μελών του φορέα  της Αριστεράς, για να μπορούν να συμμετέχουν στη «δημοκρατία» των Μαυρομούρηδων, του Αλή Καραμάν και της Θεοφρίκης. Στη «δημοκρατία» των  Χαβαλιέδων πρακτόρων της Αμερικής και της Αγγλίας και των   δωσίλογων  κατοχικών συνεργατών της Γερμανίας!! «Ανάγκα…», όμως «…και θεοί πείθονται»

Διάβασε περισσότερα ... »

Η Γέννηση της Χαβαλιέ

Οι Χαβαλιέδες, μέσα απ’ τους Μύθους τους, φαντασιώθηκαν όλα όσα ήθελαν να ζήσουν και μερικά  είναι αλήθεια πως τα κατάφεραν. Έφτασε όμως κάποια στιγμή, ύστερα από χρόνια, που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από τη φαντασίωση, την αλήθεια από το ψέμα, την ιστορία από το Μύθο!

  Ένοιωθαν ότι η κατάσταση ξέφευγε από τον έλεγχο τους  και πως κάτι έπρεπε να κάνουν.

 Μαζεύτηκαν τότε τα καλύτερα μυαλά της εποχής, στον Οίκο της Παρθένας, ένα καταπληκτικό κτίσμα, που κατά περίεργο τρόπο σώζεται μέχρι σήμερα, για να βρουν διέξοδο.

Παρόντα  όλα τα «Ρεύματα» και οι Σχολές Σκέψης, φυσικά οι «κεφαλές» της πόλης, αλλά και οι υπόλοιποι σπουδαίοι Αθηναίοι.

«Τα πάντα πρέπει να μείνουν ως έχουν», φώναξε ο Μυθοπλάστης, ηγέτης της Σχολής των «Φευγάτων».

«Μα είναι δυνατόν, να ζούμε με τα ψέματα;», αναρωτήθηκε ο Φωστήρ, φανατικός οπαδός της πραγματικότητας και σπουδαίος επιστήμονας.

«Και όμως, η φαντασία είναι το μοναδικό όπλο, ενάντια στη ρουτίνα της καθημερινότητας και στη σκληράδα της ζωής», ούρλιαξε ο Αναξιοπαθών, που αποδεχόταν την ιστορία, αλλά προτιμούσε να ζει με τους  Μύθους!

Άκρη δεν έβγαινε και όλοι κοίταξαν με ελπίδα τον Λεωκράτη, τον γέροντα σοφό της πόλης, με προσμονή να τους βγάλει από το αδιέξοδο.

 Σηκώθηκε από το στασίδι  και στο χώρο απλώθηκε νεκρική σιγή.

Ήταν ο μόνος άνθρωπος στην πόλη που όλοι  άκουγαν, επειδή μιλούσε  πολύ σιγά!

«Άνδρες της Αθήνας, μετά από πολύ σκέψη και με βαρύ αίσθημα ευθύνης, θα σας πω τούτο.

Κανείς τόπος δεν μπορεί να ζήσει με τα ψέματα , τίποτα όμως σκληρότερο από την αλήθεια» κι έκατσε στη θέση του.

«Κολασμένος[1]  να ‘σαι βρωμοκαννάβιε[2]! Ποτέ δεν θυμάμαι, να είπες μια καθαρή κουβέντα», μουρμούρισε ο Φωστήρ.

Από δω το είχαν από κει το είχαν, έβγαλαν την απόφαση.

«Δεν γίνεται τίποτα! Ένας είναι ο δρόμος!  Καλός- κακός,  αυτός είναι!

Θα ζήσουμε από τους Μύθους μας και μέσα στους Μύθους μας.

Θα ζήσουμε διαφορετικά απ’ όλους τους άλλους, με το δικό μας τρόπο, εις τους αιώνας, των αιώνων, αμήν».

- Βρε παππού, έλεγαν τότε αμήν;

- Όχι παιδί μου, δεν έλεγαν, αλλά τι σημασία έχει;

Ύστερα λοιπόν από την σπουδαία απόφαση των Χαβαλιέδων ,για μια ζωή από τους Μύθους και μέσα στους Μύθους, η ιστορία  μπήκε σε καθεστώς παρανομίας, αντικαταστάθηκε δε και επίσημα  με τη  μυθιστορία. Ταυτόχρονα, «έπεσε» για πρώτη φορά στο τραπέζι η ιδέα, να γίνει και επίσημα το Θέατρο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας, κάτι που είχε ήδη δοκιμαστεί από θεούς και ανθρώπους  και έγινε παμψηφεί αποδεκτή!

Οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν πολύ σημαντικές και οι Χαβαλιέδες  σκέφτηκαν  να «σφραγίσουν» αυτή τη χρονιά, ώστε να μείνει για πάντα στη μυθιστορία της χώρας. Με  πρόταση του Λεωκράτη, έσπασαν τις μαρμάρινες επιγραφές, έσκισαν τους παπύρους και όλα ξεκίνησαν απ’ την αρχή!

---

[1] Πάντα υπήρχε κόλαση!

[2] Για πολλά χρόνια, έντονες φήμες «διέσχιζαν» την πόλη, πως ο Λεωκράτης είχε στενή συγγένεια με την περίφημη Κανναβία, γνωστή ιέρεια και μάντη της εποχής. Δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ!

Διάβασε περισσότερα ... »