Χαβαλιέ

Η Χαβαλιέ είναι η Ελλάδα του Μουρμούρα, των γεννημένων Μύθων, μα και των κατασκευασμένων.

Είναι η δική μας Ελλάδα, μα και η Ελλάδα των Βιαστών και των ατάλαντων Θεατρίνων της.

Ένας παλιός Κομμουνιστής, ένας μάγκας απ’ το Βαρδάρι και ένα «παιδί» της Μεταπολίτευσης, κατηγορούν και απολογούνται, περηφανεύονται και ντρέπονται, αναλαμβάνουν το μερτικό που τους ανήκει, στα καλά και στα άσχημα, γιατί όπως λέει και ο πρώτος «Τίποτα δεν προέρχεται από παρθενογένεση».

Το «χθες» και το «σήμερα» ανακαλύπτουν πως είναι συγγενείς, παλιοί εραστές που χάθηκαν, μάνες που χώρισαν από τις κόρες και γιοί από τους πατεράδες.

Καλλιτέχνες και Παλιάτσοι, συγκρούονται για μια θέση στο «σανίδι». Περίεργοι Πολέμαρχοι δίνουν αποκλειστικές παραστάσεις και προσφέρουν στους θεατές κονιάκ με πάγο και κοκτέιλ από λάδι και ρετσίνι.

Παράδεισοι γίνονται μπουλόνια και λαμαρίνες και άλλοι σώζονται από γάτες.

Στη «δική μου Σαλονίκη», το πρώτο βιβλίο της «Χαβαλιέ που τη λέγανε Ελλάδα», ζωντανεύει μια άλλη Θεσσαλονίκη, που λίγοι γνωρίζουν.

Η Σαλονίκη του Ξενοφώντα και των φίλων του, που κοκκινίζει από ντροπή, μα και από ζωή. Μπερδεμένη ανάμεσα σε κόκκινα λαμπάκια και κόκκινες σημαίες, ξεχασμένη από την άλλη πόλη, ψάχνει για χρόνια να βρει ταυτότητα και δεν τη βρίσκει, γιατί έχει πολλές.

Μακρινοί οδοιπόροι από τη Μικρασία, τον Πόντο, την Ανατολική Ρωμυλία, την Πόλη και την ρημαγμένη ενδοχώρα, σμίγουν με τους ντόπιους και φτιάχνουν νέες κοινότητες.

Γλυκαίνουν τους ουρανίσκους με σάμαλι και ζεσταίνουν τα παγωμένα μέλη με σαλέπι.

Στροβιλίζονται σε λάσπες και χώματα, φτιάχνοντας παράγκες από υλικά σκόρπια και δεύτερο χέρι.

Βλέπουν Εβραίους να ξεσπιτώνονται και συγκρούονται με ταγματασφαλίτες.

Συναντούν κυρίες που είναι πόρνες και πόρνες που είναι κυρίες. Απορούν για την βασίλισσα που εξολοθρεύει χωρικούς, μα διαλέγει έναν απ’ αυτούς και τον κάνει κυβερνήτη.

Ακόμα πεταλώνουν άλογα στη Ραμόνα, όταν δέχονται πεσκέσι ένα διαστημόπλοιο. Το στέλνουν οι φίλοι από τη Ρωσία κι ας είναι οι Πολέμαρχοι στην εξουσία.

Ψωνίζουν «ευκαιρίες» στο Βαρδάρι, μα δεν ξεχνούν τον Άρη:

«Δεν βαριέσαι….Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν»

Χαβαλιέ…..Ένα παραμύθι, πιο αληθινό από την ιστορία τους

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Η Κομμουνιστική επανάσταση του 14ου αιώνα

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, Κομμουνιστική εξέγερση στην Χαβαλιέ είχε ξανασυμβεί και μάλιστα στην Θεσσαλονίκη και μερικούς αιώνες πριν την ανακάλυψη του Κομμουνισμού!!
Γύρω στα 1300, ο Γρηγόρης ο Παλάμης, μοναχός και σπουδαίος λόγιος, ιδρύει την κίνηση των «Ησυχαστών», που λέει σε όλους να αποδεχτούν τα κοινωνικά τετελεσμένα,  αδικία-εκμετάλλευση-ανισότητα! Να κάτσουν ήσυχοι δηλαδή, όπως προϊδέαζε και ο τίτλος της κίνησης.
Μιας κίνησης, που η δημιουργία της δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού στην πόλη η αδικία, η εκμετάλλευση και η ανισότητα ξεπέρασαν κάθε όριο και  κυοφορούσαν τον σπινθήρα  που απειλούσε με κοινωνική έκρηξη.
Είχε όμως ικανό αντίπαλο. Ο Βαρλάμης, μοναχός κι αυτός, λάτρης του αρχαίου Χαβαλιέδικου κόσμου, ούτε ν’ ακούσει ήθελε  τις δοξασίες του Παλάμη.
Η σύγκρουση δεν άργησε και μόνο θρησκευτική δεν ήταν.
Οι «Ζηλωτές», η κίνηση του Βαρλάμη, ξεσηκώθηκαν. Λεηλάτησαν τα σπίτια του διοικητή και των πλουσίων και πήραν την εξουσία στα χέρια τους.
Η Πόλη, η μία και μοναδική στον κόσμο, ήταν κι αυτή διχασμένη.
Ο Καντακουζηνός ήταν με τους «έχοντες» και ο αντίπαλος του στην διεκδίκηση του θρόνου Καύκαλος, με τους «Ζηλωτές».
Οι πλούσιοι και οι ιερείς της πόλης, χρησιμοποίησαν κάθε μέσο για να γκρεμίσουν τους οπαδούς του Βαρλάμη, αλλά έφαγαν τα μούτρα τους.
Κάλεσαν Σλάβους και Τούρκους, τους εχθρούς δηλαδή της πόλης, για να συντρίψουν τους φτωχούς!!
Πολλοί απ’ αυτούς, πλήρωσαν με τις ζωές τους την προδοσία.
Εφτά χρόνια όμως μετά, οι διεκδικητές του θρόνου της Πόλης  τα «βρήκαν» μεταξύ τους και η αντεπανάσταση κατά των «Ζηλωτών» επιβλήθηκε.
Ο φιλόσοφος του «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω», Γρηγόρης Παλάμης, δικαιώθηκε και δοξάσθηκε διαχρονικά  από τους  «έχοντες και κατέχοντες», μέχρι που στο τέλος έγινε και Μητρόπολη!

Και ο αγώνας  όμως των Ζηλωτών δεν  πήγε  χαμένος και η απαίτηση τους για δήμευση των μεγάλων ιδιοκτησιών και εισοδημάτων, πλουσίων και εκκλησίας, έγινε  το όραμα κάποιων Κομμουνιστών, που εμφανίσθηκαν αιώνες αργότερα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: